هیدروژلها شبکههای سهبعدی از پلیمرهای آبدوست هستند که قادر به جذب و نگهداری مقادیر قابلتوجهی از مایعات هستند. همچنین بهطور گسترده در بهبود زخم، مهندسی بافت غضروف، مهندسی بافت استخوان، رهایش پروتئینها، فاکتورهای رشد و آنتیبیوتیکها استفاده میشود. در دهههای گذشته چکیده کامل
هیدروژلها شبکههای سهبعدی از پلیمرهای آبدوست هستند که قادر به جذب و نگهداری مقادیر قابلتوجهی از مایعات هستند. همچنین بهطور گسترده در بهبود زخم، مهندسی بافت غضروف، مهندسی بافت استخوان، رهایش پروتئینها، فاکتورهای رشد و آنتیبیوتیکها استفاده میشود. در دهههای گذشته، تحقیقات زیادی برای تسریع بهبود زخم و رهایش دارو انجام شده است. داربستهای مبتنی بر هیدروژل در هر دو مورد یک راهحل تکراری بودهاند. باوجوداینکه پایداری مکانیکی آنها همچنان چالش محسوب میشود، برخی از آنها در حال حاضر به بازار رسیدهاند. برای غلبه بر این محدودیت، تقویت هیدروژلها با الیاف مورد بررسی قرار گرفته است. شباهت ساختاری کامپوزیتهای هیدروژل حاوی الیاف به بافتهای طبیعی نیروی محرکهای برای بهینهسازی و كاربرد این سامانهها در زیستپزشکی بوده است. ترکیب فنون تشکیل هیدروژل و روشهای ریسندگی الیاف در توسعه سامانههای داربست با استحکام مکانیکی بهبودیافته و خواص دارویی بسیار مهم بوده است. هیدروژل توانایی جذب ترشحات و حفظ تعادل رطوبت در محل زخم را دارد و الیاف از ساختار ماتریس سلول خارجی پیروی میکند. انتظار میرود ترکیب این دو ساختار در داربست با ایجاد محیطی مناسب با شناسایی و اتصال سلولی با فضای مرطوب و تنفسی مورد نیاز برای تشکیل بافت سالم، بهبود را تسهیل کند. اصلاح سطح الیاف به روش فیزیکی و شیمیایی باعث بهبود عملکرد کامپوزیتهای هیدروژلی حای الیاف میشود.
پرونده مقاله
مهندسی بافت علمی است که از ترکیب داربست، سلول و مولکولهای زیستی فعال برای ساخت بافتی با هدف بازسازی یا حفظ عملکرد و بهبود بافت آسیبدیده یا حتی اندامی در آزمایشگاه استفاده میکند. پوست و غضروف مصنوعی ازجمله بافتهای مهندسیشدهای هستند که سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA چکیده کامل
مهندسی بافت علمی است که از ترکیب داربست، سلول و مولکولهای زیستی فعال برای ساخت بافتی با هدف بازسازی یا حفظ عملکرد و بهبود بافت آسیبدیده یا حتی اندامی در آزمایشگاه استفاده میکند. پوست و غضروف مصنوعی ازجمله بافتهای مهندسیشدهای هستند که سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) آنها را برای استفاده بالینی تأیید کرده است. دقت در طراحی و ساخت داربست با خواص ایدهآل مانند زیستسازگاری، زیستتخریبپذیری، ویژگیهای مکانیکی و سطحی برای کاربرد در مهندسی بافت بسیار مهم است. علاوه بر این، این روشها باید بتوانند داربستهای ساختهشده را از حالت بالقوه به کاربردهای بالفعل ترجمه کنند. فناوریهای ساخت متعددی برای طراحی داربستهای سهبعدی ایدهآل با ساختارهای نانو و میکرو کنترلشده برای دستیابی به پاسخ زیستی نهایی استفاده شدهاند. این بررسی برنامههای کاربردی و پارامترهای ایدهآل (زیستی، مکانیکی و زیستتخریبپذیری) داربستها را برای مهندسیهای مختلف زیستپزشکی و بافت برجسته میکند. این بررسی بهطور مفصل در مورد روشهای مختلف طراحی توسعهیافته و استفادهشده برای طراحی ساخت داربستها بحث میکند در این روشها شامل ریختهگری با حلال/ حلال شویی (Leaching) ذرات، خشک کردن انجمادی، جداسازی فاز ناشی از حرارت (TIPS)، کف گازی (GF)، فوم پودری، سل-ژل، ریسندگی الکتریکی، سنگ نگاری فضايی (SLA)، مدلسازی رسوب ذوبشده (FDM)، تفجوشی لیزری انتخابی (SLS)، روش جت حامل، چاپ جوهرافشان، چاپ زیستی به کمک لیزر، نوشتن سلولی مستقیم و تولید افزودنی مبتنی بر فلز با تمرکز بر مزایا، محدودیتها و کاربرد آنها در مهندسی بافت مورد بررسی قرار میگيرد.
پرونده مقاله